Μετέωρα
Οι βραχοκορφές των αγγέλων
Μετέωρα... μία λέξη που αυτόματα σε οδηγεί συνειρμικά σε ένα κόσμο επέκεινα του κόσμου τούτου.
Στα χρόνια μεταξύ 1358 και 1368, ο Άγιος Αθανάσιος ο Μετεωρίτης κατοίκησε αρχικά σε ένα μικρό ναό πάνω σ’ ένα βράχο, αργότερα δε ανέβηκε πάνω στην τοποθεσία ”Πλατύλιθον” όπου έκτισε και τη Μονή της Μεταμορφώσεως και της Παναγίας η οποία με τα χρόνια έγινε και η Εξοχοτέρα Μονή.
Ο Άγιος Αθανάσιος τον βράχο ”Πλατύλιθον”, σε βράχο του ”Μετέωρου”.
Από τότε όλοι οι γύρω υπερυψωμένοι βράχοι ονομάζονται ”Μετέωρα”.
Όμως, αν παρατηρήσεις τη μοναστική αυτή πολιτεία που ιδρύθηκε τον 14ο αιώνα και χτίστηκε πάνω στα απόκρυφα και σουβλερά βράχια που δεσπόζουν πάνω από την πολιτεία της Καλαμπάκας, έχεις την αίσθηση ότι τα βράχια των μετεώρων ως μετέωρη ύλη, εκπορεύθηκε εκ του ουρανού και καρφώθηκε πάνω στη γη.
Στα βυζαντινά χρόνια, στα μοναστήρια η δύναμη των μοναχών αυξήθηκε πάρα πολύ και στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, η Μοναχική αυτή πολιτεία λόγω πολλών προνομίων γνώρισε μεγάλη ακμή.
Σήμερα, μόνο τέσσερις Μονές διατηρούνται εν ενεργεία.
Η Μονή Μετεώρου (πρωτάτο), η Μονή Βαρλαάμ, η Μονή της Αγίας Τριάδας και η Μονή του Αγίου Στεφάνου.
Οι Μονές ως κτίσματα παρουσιάζουν αρχιτεκτονικές αναλογίες με εκείνες του Αγίου Όρους, ενώ στα σκευοφυλάκια φυλάσσονται κειμήλια και χειρόγραφα μεγάλης καλλιτεχνικής και Ιστορικής αξίας.
Ο γνωστός φωτογράφος Κώστας Παπακωνσταντίνου αυτή τη φορά ζουμάρισε με το φακό του, στην ερημική και απόμακρη κοινωνία των μοναχών των Μετεώρων.
Η φωτογραφική του μηχανή κατάγραψε τα ησυχαστήρια, καθώς και εσωτερικές και εξωτερικές λεπτομέρειες, κοντινές και μακρινές απόψεις του τοπίου.
Η σκιά και το φως είναι το φωτογραφικό παιχνίδι του καλλιτέχνη φωτογράφου.
Έχω την αίσθηση, πως οι φωτογραφίες αυτές του Παπακωνσταντίνου με θέμα τα ”Μετέωρα”, είναι η δική του προσευχή και δέηση προς τον Ουρανό.
Νίκος Γρηγοράκης
Ιστορικός Τέχνης
Ιστορικός Τέχνης
